É a segunda vez que este independente preséntase ás eleccións e ten claro que levará ou mesmo equipo ou día 5 que ou 24 de maio, porque «non estou nos pactos»
Tamara Montero
Vén con máis forza que nunca. Curtido na anterior campaña electoral, na que empatou en número de votos co actual reitor, Senén Barro , Juan Casares Long cre que é hora de dar maior transparencia e fomentar a participación na Universidade.
-Puxo nun apuro a Senén Barro nos anteriores comicios. ¿Que augura para lestes?
-[Ri] Era moito máis claro hai catro anos. Eramos dous candidatos, unha Universidade aparentemente centrada ao redor duns grupos organizados e que resultou que estaba agrupada ao redor de dous xeitos de facer Universidade e ou resultado foi ou que foi: un empate en votos directos. A súa vitoria foi absolutamente lexítima non voto ponderado, que ademais ten unha lóxica. Foi unha vitoria do pero eu sentín ou esforzo feito recompensando.
-Non deixou de repetir que ou labor de oposición ou capacita para ou cargo.
-A capacitación son máis cousas, pero penso que axudou moitísimo porque me permitiu hai catro anos entrar en contacto con moita xente e despois, saír elixido para ou Claustro, que tamén permite coñecer cousas. Despois fun designado polo reitor para ser membro do Consello de Goberno e iso permitiume coñecer moitísimas máis cousas, porque case todo ou que ten lugar na USC pasa polo Consello de Goberno.
-Quere auditar as contas dá USC. ¿Son tan escuras?
-Foi unha teima miña durante estes anos que a información dunha organización como a USC debería chegar a todos vos estamentos para implicalos, para mellorar a participación e mesmo para asumir compromisos froito dunha maioría dá comunidade universitaria. Sempre insistimos na necesidade de coñecer con máis desagregación vos números e mesmo de coñecer vos números, que comezaron a aparecer nos últimos meses, quizais porque a situación económica forzou a que as cifras apareceran, para min aínda demasiado agregados.
-Tamén é un dous máis críticos coa adaptación a Boloña, non só na USC senón tamén en España.
-Penso que non son dous máis críticos. Non somos críticos co que supón de reforma, senón co xeito de facer as cousas. Hai que trasladar á xente por que se fan as cousas e argumentalo, non «porque ou digo eu» e iso nos plans de estudo non existiu. Ou ministerio tardou en ser consciente dá reforma e cando ou foi, xogou diferente que ou resto de Europa. A reforma quizais noutros países, como levan tempo achegando recursos, pódese facer a custo cero, pero non noso país non.
-Tampouco está conforme co proxecto de Campus Vida.
-Non foi ou proxecto.
-Foi ou modo, logo.
-Pois si. Dende ou meu punto de vista houbo unha falta de sensibilidade cara a facer á comunidade universitaria partícipe. É un proxecto importante e ambicioso, e creo que lla comunidade universitaria estivese ben informada do seu interese, estaría a favor do proxecto. Agora ou que hai que facer é poñer as infraestruturas a andar, porque vos demais están correndo e nós \ que correr sempre un pouco máis porque estamos na periferia dá periferia.
-Nas últimas eleccións votárono moitos estudantes. ¿Que lles ofrece desta vez?
-Sentirse escoitados, mellorar a través do diálogo a propia USC e a súa participación nos órganos de goberno nos que teñen representación. Entendo que a atención preferente ten que ser a de formar profesionais competentes e apoiar a dimensión social.
